„Á refl­in­um eru raktir í mynda­sögu með dálitl­um texta þeir drama­tísku at­burð­ir sem leiddu til þess að Vil­hjálm­ur bast­arð­ur, kon­ung­ur yfir Nor­mandí, réðst inn í Eng­land þar sem hann þótt­ist rétt­bor­inn til ríkis. Þar var fyrir á fleti Engil­sax­inn Har­ald­ur Guðina­son, val­inn af vitr­ing­um ríkis­ins eft­ir lát Ját­varðs kon­ungs, frænda Vil­hjálms, og vildi ekki víkja. Svo ólán­lega vildi til fyrir Har­ald, sum­arið 1066, að að hon­um sóttu tveir herir, ann­ar úr norðri und­ir for­ystu Har­alds harð­ráða Noregs­kon­ungs og Tósta jarls Guðina­son­ar, hinn úr suðri und­ir for­ystu Vil­hjálms. Norð­menn voru fyrr á ferð­inni og þann her sigraði Englands­kóng­ur á norður­landi. Þá frétti hann af Vil­hjálmi og her­inn gekk hina löngu leið suð­ur, var því orð­inn ansi lúinn þegar hann mætti Nor­mönn­um í Hast­ings. Þar féll Har­aldur Guðina­son og Vil­hjálm­ur hirti krúnu hans. Síðan hef­ur hann heitið Vil­hjálm­ur sigur­vegari.
    Reynir Tómas er sög­umaður af Guðs náð og gerði þessa löngu sögu með sínum mörgu pers­ón­um og flóknu fjöl­skyldu­tengsl­um skýra og afar skemmti­lega. Ævin­týra­lega gam­an var að fá að stúd­era mynd­irn­ar á refl­in­um með sínum ótal­mörgu spenn­andi og jafn­vel fyndnu smá­atrið­um sem Reynir út­skýrði á sinn fjör­lega hátt. Það var líka merki­legt að heyra hann lýsa tækn­inni við sauma­skap­inn, hin­um ein­staka og endingar­góða refil­saumi sem varð­veitt­ist á Ís­landi þótt hann týnd­ist í öðr­um Evrópu­lönd­um. Sér­kenni­legt er líka að sjá hvað lit­irn­ir eru enn­þá skær­ir og fal­leg­ir í þessu nærri þús­und ára gamla hand­verki. Þá var ekki síð­ur fróð­legt að heyra Reyni lýsa ólíkri her­tækni Engil­saxa og Nor­manna sem sjá má á refl­in­um og skipti sköp­um í úrslita­orrust­unni.“

Hér má nálgast umsögn Silju í heild